![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Instrukcja użytkownika programu QCad | |||||||||||||||||||||||||||||
15 Dodatkowe możliwości programu |
|||||||||||||||||||||||||||||
15.1 Tworzenie własnych fontówQCad pozwala na modyfikację czcionek istniejących lub dodawanie innych krojów fontów. Każdy rodzaj fontów występuje w programie jako plik, który można modyfikować lub na jego podstawie stworzyć nowy. Pliki z fontami są umieszczone w katalogu programu QCad pod jedą z tych ścierzek: /usr/share/qcad/fonts Rozszerzenie pliku CXF jest skrótem od CAM Expert Font. Po otwarciu pliku z fontami można zmodyfikować każdy znak lub dodać nowy przy użyciu dostępnych funkcji QCada. Każdy znak musi być umieszczony w odpowiednim polu (różowe prostokąty). Jakkolwiek nie ma ograniczeń wzdłuż osi pionowej Y, należy przestrzegać położenia wzdłuż osi X - w poziomie. ![]() Ilustr. 21: Zawartość pliku z fontami. Linie graniczne położenia znaków są usytuowanie na warstwie BORDER, a znaki fontów - na warstwie LETTERS. Te części znaków, które będą umieszczone poza właściwym obszarem zostaną usunięte w chwili zapisywania rysunku w formacie CXF. Z tego powodu zaleca się zapisać modyfikowany plik z fontami w formacie DXF, aby nie utracić zmian w wyniku różnych przypadkowych czasem sytuacji. Pozwoli to na dowolne modyfikowanie pliku bez obawy o utratę części elementów, które w przypadku usunięcia przy zapisie w formacie CXF można będzie łatwo odtworzyć. Jeżeli stworzyłeś jakiś ciekawy rodzaj czcionki i chciałbyś go upowszechnić w programie QCad nieodpłatnie to proszę o przysłanie mi pliku z tą czcionką e-mailem. Zostanie on włączony do następnej edycji QCada. 15.2 Tworzenie własnych wzorów kreskowaniaAby stworzyć nowe, własne wzory kreskowania wystarczy umieścić w katalogu wzorów kreskowania rysunek z rozszerzeniem DXF, w którym zostanie umieszczony kwadrat 100x100 zawierający wzór kreskowania. Program automatycznie wykryje zawartość tego pliku w bibliotece kreskowań i dołączy ten wzór do listy wzorów możliwych do użycia w rysunku. Wzór kreskowania może się składać tylko z odcinków prostych. Warto pamiętać, że im więcej obiektów będzie zawierał kwadrat ze wzorem kreskowania tym funkcja wstawiania kreskowania będzie działała dłużej wstawiając ten wzór do rysunku. 15.3 Tworzenie własnych bibliotek elementówO tym jak wstawiać do rysunku obiekty z biblioteki obiektów opisuje rozdział Biblioteki rysunkowe. Aby nie powtarzać pracy już wykonanej można skopiować z internetowej strony programu QCad dotychczas wykonanych bibliotek obiektów. 15.3.1 Hierarchia bibliotek obiektówQCad umożliwia stworzenie dowolnej hierarchii poszczególnych bibliotek, ale autorzy nie zalecają stosowania więcej niż 3 stopni hierarchii. Poniższa ilustracja pokazuje przykładową hierarchię. ![]() Ilustr. 22: Przykład hierarchii bibliotek obiektów. 15.3.2 Struktura katalogówBiblioteki obiektów są umieszczone w tych katalogach: /usr/share/qcad/libraries QCad szuka w tych katalogach plików o odpowiednich formatach, które zawierają biblioteki. Można stworzyć 2 inne ścieżki w opcjach programu i kilka jeszcze następnych w pliku konfiguracyjnym. Należy pamiętać, że w przypadku istnienia katalogów o tych samych nazwach, lecz w innych ścieżkach, przeglądarka bibliotek połączy ich zawartość. Przykładowo jeżeli będzie istniał podkatalog "Mechanika" w katalogach pod ścieżkami "~/.qcad/libraries" i "/usr/local/qcad/libraries", w oknie przeglądarki bibliotek będą istniały jako jeden folder z zawartością obu katalogów. W ten sposób można dodawać pliki do bibliotek przez zapisanie ich we właściwym katalogu. 15.3.3 Tworzenie obiektówWybór właściwej skaliPrzed narysowaniem obiektu należy zastanowić się nad skalą w jakiej należy go wykonać. Dla wygody wstawiania obiektów z biblioteki należałoby przyjąć taką skalę jakiej używa się w większości rysunków lub taką skalę, w której istotny wymiar obiektu będzie miał długość 1. W ten sposób użytkownik może ustalać długość tego wymiaru po wstawieniu obiektu do rysunku wpisując wartość w polu POWIĘKSZ. Dla przykładu kiedy będzie tworzona biblioteka śrub korzystne będzie narysowanie śruby o średnicy 1 mm. Przy wstawianiu śruby jej średnica będzie określona przez wartość w polu POWIĘKSZ. Punkty referencyjnePunkt początku układu współrzędnych rysunku obiektu biblioteki jest jednocześnie punktem wstawiania tego obiektu do rysunków. Wykorzystywanie właściwych warstw.Obiekt w bibliotece jest, jak każdy rysunek, umieszczony na warstwach. Podczas wstawiania obiektu do rysunku QCad automatycznie wstawia te warstwy, których na rysunku nie było, a których wymaga umieszczenie obiektu. Aby uniknąć sytuacji, w której za każdym wstawnieniem jakiegoś obiektu do rysunku dodawane zostają coraz to nowe warstwy jest wskazane, aby przy tworzeniu obiektów zachowywać jakąś stałą konwencję warstw np: Przykładowe warstwy
Definiowanie obszarów rozciągnięćWiele obiektów posiada przy tym samym kształcie różne wymiary (długość, średnica). W celu uniknięcia potrzeby umieszczania w bibliotece każdego istniejącego wariantu wymiarowego danego obiektu QCad daje możliwość rozciągnięcia części elementów obiektu aby można było zmienić ich wymiar. Należy przed tym zdefiniować strefy (elementy) rozciągane przy wstawianiu do rysunku. Ilustruje to poniższy przykład. Przykład tworzenia bibliotek śrub.Przykład pokazuje jak za pomocą jednej śruby można wstawić do rysunku śrubę dowolnego rozmiaru. I. KrokNależy utworzyć rysunek śruby o przyjętej długości, której wartość nie gra roli, a w przykładzie przyjęto długość (r) 2mm. ![]() Ilustr. 23: Rysunek śruby o zadanej długości 2mm. II. KrokNastępnie definiuje się elementy, które będą rozciągane w celu zmiany rozmiaru śruby (łeb sruby nie może być rozciągany tylko jej gwint). Jest to rozwiązane przez umieszczenie linii umieszczonej na odpowiedniej warstwie przecinającej elementy ulegające rozciągnięciu. ![]() Ilustr. 24: Zielona linia przecina elementy rozciągalne. Ta linia służy tylko jako robocza pomoc i nie pokazuje się na rysunku po wstawieniu obiektu. Aby program przyjął ją jako zaznaczenie elementów rozciągliwych musi ona leżeć na odpowiedniej warstwie. Kolor i styl linii nie mają znaczenia, ale zaleca się aby to była ciemna zieleń i linia dwupunktowa. W przykładzie warstwa, na której leży linia wskazująca rozciągane elementy ma nazwę "_stretch_lr_2". Nazwa tej warstwy powinna rozpoczynać się od "_stretch_". Następna litera "l" oznacza, że zmianie ma ulegać długość elementów przeciętych. Litera "r" określa stronę, w którą ma być rozciągnięty element - w prawo (right). Kolejnym elementem jest cyfra definiująca jaką ma długość element rozciągany narysowany w bibliotece. Wartość ta jest potrzebna programowi do przeliczenia różnicy długości jaką należy gwint śruby rozciągnąć (skrócić) gdy użytkownik wpisze wartość długości gwintu podczas wstawiania obiektu do rysunku. Podawana w nazwie warstwy długość może mieć wartości ułamkowe (np. 2.5). Nazwy warstw jakich należy używać przy wstawianiu liniii wskazujących elementy rozciągane.Poniżej jest zamieszczona lista nazw jakich można używać do definiowania nazw warstw, na których będą umieszczone linie wskazujące elementy rozciągane w obiekcie. Liczba 10 jest tylko przykładowa i można w jej miejsce przyjmować różne wartości.
Poniżej zamieszczono przykład obiektu, który posiada elementy rozciągane w pionie i poziomie. ![]() Ilustr. 25: Przykład obiektu, który można rozciągnąć w różny sposób w pionie i poziomie. Jeżli dla takiego obiektu ustawi się długość 25, wysokość 5 i skalę 0.5 obiekt będzie wyglądał jak poniżej. ![]() Ilustr. 26: Ten sam obiekt rozciągnięty w różny sposób w pionie ipoziomie. |
|||||||||||||||||||||||||||||
Copyright (c) by Andrew Mustun 1999-2001. All rights reserved. |